Duszpasterstwo parafialne polega na docieraniu z Ewangelią, sakramentami i posługą duszpasterską do wszystkich środowisk, jakie w parafii występują. Parafia jako duża wspólnota stanowi bazę dla wspólnot mniejszych. Dlatego w parafii występują różne grupy. Jedne z takich grup mają sformalizowane struktury i organizację o zasięgu ogólnym lub parafialnym (np. Rada Duszpasterska, Akcja Katolicka, Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży, Żywy Różaniec), inne tworzone są bez takich struktur (np. grupa przygotowująca się do Pierwszej Komunii Świętej, czy też przygotowujący się do innych sakramentów). Niezależnie od statusu formalnego jedne grupy bardziej nastawione są na stronę materialną (Rada Duszpasterska, Parafialny Zespół Caritas), inne są pomocą w liturgii (Liturgiczna Służba Ołtarza, chór parafialny, schola), jeszcze inne mają charakter modlitewny (Żywy Różaniec, Duchowa Adopcja Dziecka Poczętego). Czymkolwiek grupy parafialne by się nie zajmowały, zawsze w ich działaniu ważna jest formacja chrześcijańska. Nie sposób opisać wszystkich grup i form duszpasterstwa prowadzonych w naszej parafii. Wybrano te, których działalność jest zewnętrznie najbardziej widoczna: Radę Duszpasterską, Parafialny Zespół Caritas, Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży, ministrantów, scholę, redakcję „Dobrego Pasterza”.

 

1. Rada Budowy Kościoła i Rada Duszpasterska

W 1984 r. w sali Domu Ludowego w Sobniowie odbyło się zebranie mieszkańców Łask, Sobniowa i Wolicy. Uczestniczył w nim także dziekan jasielski, a zarazem proboszcz parafii Farnej, ks. Kazimierz Trygar i wikary tej parafii, katecheta, ksiądz Henryk Barć.

Obecni na zebraniu mieszkańcy postanowili, że na terenie Sobniowa wybudują kościół, przy którym będzie punkt katechetyczny. Zebrani wybrali Komitet Budowy Kościoła. W jego skład weszli: mieszkający w Sobniowie – inż. Marek Winiarski (przewodniczący), Franciszek Śliż (przewodniczący Komitetu Osiedlowego), Kazimierz Borowiec, Janina Barzyk i Tadeusz Leśniak; mieszkający w Łaskach: sołtys Jan Stanula, Zdzisław Ochwat i Ryszard Spólnik oraz mieszkający w Wolicy: sołtys Stanisław Stygar i Stanisław Lechowski.

Na jednym z zebrań organizacyjnych, 24 czerwca 1986 r., wybrano nowy Komitet Budowy Kościoła. W jego skład weszli: inż. Marek Winiarski, Kazimierz Borowiec, Jan Paluch, Józef Paluch, Włodzimierz Potyrała, Ryszard Spólnik, Stanisław Lechowski, Jan Stanula, Franciszek Śliż i Janina Barzyk.

Od samego początku starano się w budowę kościoła w Sobniowie zaangażować całą przyszłą społeczność parafialną. Dlatego jesienią 1986 r. odbyły się trzy spotkania z mieszkańcami poszczególnych miejscowości, na których wybrano lokalne komitety budowy. Z terenu Sobniowa do komitetu wybrano Kazimierza Borowca, Mieczysława Gościmińskiego, Franciszka Śliża, Jana Palucha, Włodzimierza Potyrałę i Tadeusza Leśniaka. Wskazano też osoby najbardziej kompetentne do koordynacji w zakresie różnych prac budowlanych: stolarza Stanisława Dybasia, elektryka Mieczysława Gościmińskiego, ślusarza Romana Robakowskiego, murarza Jana Machowicza, instalatora gazowego Mariana Kosibę i leśniczego Edwarda Markuszkę. Z Łask lokalny komitet tworzyli: Jan Stanula, Władysław Wojdyła oraz Ryszard Spólnik, a z Wolicy – Stanisław Lechowski, Józef Czarnecki i Aleksandra Paryś. Z czasem skład Komitetu Budowy Kościoła poszerzono o nowych członków: Tadeusza Stefańskiego, Romana Kwieka, Bogdana Suskiego, Stanisława Śmietanę i Romana Noska. Komitet Budowy Kościoła pełnił jednocześnie funkcję Rady Parafialnej.

Pod koniec 1995 r. został rozwiązany Komitet Budowy Kościoła, którego miejsce miała zająć Parafialna Rada Duszpasterska. Zgodnie z Kodeksem Prawa Kanonicznego jest to ciało doradcze, które pod kierownictwem proboszcza parafii wspomaga kapłanów w organizacji życia duszpasterskiego w danej wspólnocie wiernych. W jej skład wchodzą trzy grupy członków:

– z urzędu: proboszcz parafii (piastujący równocześnie funkcję przewodniczącego Rady), delegat księży wikariuszy, przedstawiciel wspólnoty zakonnej, katechetów świeckich i stowarzyszeń katolickich,

– wybrani przez parafian,

– mianowani przez księdza proboszcza.

Jak przewidują uchwały Pierwszego Synodu Diecezji Rzeszowskiej, członkami rady mogą być jedynie praktykujący katolicy, którzy przyjęli sakrament bierzmowania i są znani z nienagannych zasad moralnych. Kadencja rady trwa 5 lat, a jej poszczególni członkowie mają możliwość rezygnacji ze swego członkostwa. Maksymalna długość uczestnictwa w radzie duszpasterskiej wynosi 3 kadencje, to znaczy piętnaście lat. Wybory zgłoszonych kandydatów odbyły się w niedzielę, 3 marca 1996 r. Po tygodniu ogłoszono imiona i nazwiska osób, które weszły w skład nowej Rady Duszpasterskiej: z Łask – Zofia Janowska, Marian Jarecki, Roman Śmietana i Piotr Wanat, z Sobniowa – Barbara Chochołek, Stanisław Furtek, Adam Gumienny, Roman Inglot, Józef Jagielski, Lucyna Pacocha, Stanisław Pec i Stanisław Żychowski, z Wolicy – Józef Dacyl, Adam Konopka, Józef Lis i Barbara Paryś.

Pod koniec 2009 r. odbyły się wybory do nowej Parafialnej Rady Duszpasterskiej. W jej skład weszły następujące osoby – wybrane i mianowane: z Łask – Bogusława Machowska, Antoni Śmietana, Sławomir Spólnik i Henryk Kwilosz, z Wolicy – Marek Kmiecik, Adam Konopka, Roman Kwiek i Krzysztof Myśliwiec, z Sobniowa – wiceprzewodnicząca Rady Anna Palacz, Barbara Chochołek, Stanisław Furtek, Józef Paluch, Jan Dziuban, sekretarz Rady Elżbieta Krzysiak, Roman Nosek i Stanisław Szawan, z Nowego Glinika – Janina Marek, Barbara Wokurka, Władysław Marek i Aleksander Biały. Z urzędu członkami Rady zostali: przewodniczący – ks. Marian Putyra, ks. wikariusze: Józef Jaworski i Paweł Liszka, katechetka – Krystyna Piękoś, organista – Jerzy Piękoś i kościelny – Mieczysław Stanek.

 

2. Parafialny Zespół Caritas

Posługa charytatywna jest częścią funkcji pasterskiej Kościoła i ma na celu dążenie do tego, aby ludzi dotkniętych jakąkolwiek niedolą nie pozostawić na marginesie życia. Dla realizacji tych celów, dekretem księdza biskupa ordynariusza Kazimierza Górnego, w dniu 8 maja 1992 r. została ustanowiona Caritas Diecezji Rzeszowskiej. Podstawowym jej zadaniem jest szerzenie chrześcijańskich zasad dobroczynności, bezpośrednia i pośrednia działalność filantropijna, koordynowanie i kierowanie całą kościelną akcją charytatywną na terenie diecezji, a także reprezentowanie jej na zewnątrz oraz współpraca z niekościelnymi instytucjami i formami pomocy wzajemnej. Aby zadania Caritasu były efektywnie realizowane na terenie całej diecezji, powołane zostały jednostki parafialne, które w ramach posiadanych możliwości i środków uczestniczą w realizacji inicjatyw i zadań stawianych przez Caritas Diecezji czy Caritas Polska.

W parafii Jezusa Dobrego Pasterza w Jaśle Parafialny Zespół Caritas działa od 1993 r. 23 października ukazała się pierwsza zapowiedź powstania grupy i prośba, aby zgłaszały się osoby chętne do działalności charytatywnej. Ważne było, aby docierać do wszystkich potrzebujących, dlatego miały zgłaszać się osoby z każdej części parafii. Pierwsze, organizacyjne spotkanie odbyło się 15 listopada w budynku plebanii i przybyły na nie: z Wolicy – Wiktoria Bolek, Anna Czarnecka i Aleksandra Paryś; z Łask – Władysława Głogowska, Zofia Janowska, Maria Kaleta i Irena Kędrek; z Sobniowa – Małgorzata Korczykowska, Anna Palacz, Bogusława Pawłowska i Krystyna Piękoś; z osiedla Jasło-Sobniów – Lucyna Jagielska, Anna Kruczak i Antonina Wilisowska.

Na przestrzeni blisko dwudziestoletniej działalności zespołu skład osobowy ulegał zmianie. Niektórzy rezygnowali, najczęściej z przyczyn zdrowotnych czy rodzinnych. Na ich miejsce zgłaszały się nowe osoby. W roku 2008 zmarła pani Zofia Janowska, dla której działalność charytatywna była istotną częścią życia.

Do dziś w zespole nadal działają panie: Anna Czarnecka, Anna Palacz, Bogusława Pawłowska, Krystyna Piękoś, Antonina Wilisowska, Bogusława Machowska, Zofia Dybaś, Elżbieta Juszczyk, Agnieszka Nowak i Marek Kmiecik. Zespół Caritas działa też w Nowym Gliniku i należą do niego panie: Barbara Wokurka i Janina Marek, którym pomocą chętnie służą panie z Koła Gospodyń Wiejskich. Od roku 2001 organizowane są corocznie spotkania opłatkowe dla osób samotnych i w podeszłym wieku. Od początku w to dzieło zaangażowało się Szkolne Koło Caritas, działające przy Szkole Podstawowej w Sobniowie i Parafialny Zespół Caritas. Spotkania odbywały się w szkole i zawsze dostarczały ich uczestnikom i organizatorom wielu wzruszeń. Uczestnicy wyrażali swoją radość i wdzięczność za pamięć o nich oraz za to, że mogli wspólnie pobyć, porozmawiać, kolędować i mile spędzić czas. Organizatorzy natomiast, widząc głębokie wzruszenie na twarzach seniorów, mieli okazję przekonać się, jak wielką satysfakcję daje sprawianie radości drugiemu człowiekowi.

W roku 2008 spotkanie odbyło się w Domu Ludowym w Wolicy, a do jego organizacji przyłączyli się: radny, sołtys i Rada Sołecka wsi. Obecnie „opłatki” przygotowywane są w Domach Ludowych poszczególnych wiosek wchodzących w skład parafii, a do ich organizacji przyłączają się samorządy i organizacje wiejskie. W 2009 r. spotkanie miało miejsce w Łaskach, następnie w Nowym Gliniku, kolejne w Wolicy. W roku 2012 „opłatek” odbył się w Łaskach i było to dwunaste tego typu parafialne spotkanie. Rekordowa frekwencja miała miejsce w roku 2010 w Nowym Gliniku, wtedy na spotkanie przybyło blisko 200 osób. Parafialny Zespół Caritas co roku, przed świętami Bożego Narodzenia i Wielkanocy, przeprowadza zbiórki pieniędzy na zakup produktów żywnościowych dla rodzin wielodzietnych i tych, w których pojawiają się problemy finansowe. Każdorazowo pomocą objętych jest około 30 rodzin. Zespół rozdziela też dary otrzymywane z Banku Żywności. W okresie zimowym został kupiony węgiel na opał, były opłacane rachunki za gaz. Pomoc nie dotyczy ciągle tych samych rodzin, decyduje o tym aktualna sytuacja materialna. Wiele osób, które wcześniej korzystały z takiej pomocy, wyrażało wdzięczność, nie tyle za konkretne produkty, ile za to, że ktoś o nich pamiętał – było to dla nich iskierką nadziei na lepsze jutro. Dzisiaj, kiedy nie borykają się już z kłopotami finansowymi, bardzo chętnie wspierają działania Caritasu. Panie z Parafialnego Zespołu Caritas co roku biorą udział w spotkaniach formacyjnych. W październiku takie spotkania mają miejsce w Sanktuarium św. Antoniego w Jaśle, gdzie poprzez uczestnictwo w Eucharystii, konferencję oraz modlitwę różańcową członkowie parafialnych grup charytatywnych proszą dla siebie i innych o „wyobraźnię miłosierdzia” i żeby nigdy nie zabrakło ludzi chcących nieść pomoc bliźnim. W okresie Wielkiego Postu odbywają się trzydniowe rekolekcje dla członków Parafialnych Zespołów Caritas w Myczkowcach, w których biorą udział także przedstawicielki naszego zespołu. Corocznie, w październiku, w Tygodniu Miłosierdzia panie prowadzą modlitwę różańcową w naszym kościele parafialnym.

Parafialny Zespół Caritas to kilkanaście osób szczerze zaangażowanych w działalność charytatywną. Jest ona możliwa dzięki pomocy wielu parafian, którzy wrzucają przysłowiowy grosz do skarbony w czasie kwesty, którzy kupują towary rozprowadzane przez Caritas, którzy chętnie swoimi samochodami przewożą osoby czy towary, którzy doradzają, wskazując rodziny potrzebujące wsparcia, którzy wyrażają wdzięczność dla członków zespołu.

Parafialny Caritas to zaledwie mały wycinek działalności Caritas w całym świecie. Ale to właśnie parafialne grupy są najlepiej zorientowane w problemach lokalnej wspólnoty. Ich działalność jest sprzeciwem wobec braku wrażliwości na potrzeby innych, braku zainteresowania dla osób chorych, samotnych czy starych, wreszcie sprzeciwem przeliczania czasu na pieniądze.

 

3. Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży

KSM zrzesza ludzi w wieku od 14 do 30 lat, pragnących twórczo i aktywnie wykorzystać swoją młodość, chcących pożytecznie i na chwałę Bożą spędzić swój wolny czas. 7 czerwca 1996 r. odbyło się oficjalne założycielskie spotkanie oddziału. W wyniku głosowania w skład kierownictwa weszli: Mariusz Dacyl (prezes), Beata Nowak (sekretarz), Elżbieta Pawłowska (skarbnik). Asystentem oddziału KSM-u z ramienia parafii został ks. Jan Reczek. Od samego początku młodzież podejmowała wiele inicjatyw. Jeszcze w tym samym roku przygotowała wieczornicę w obronie życia nienarodzonych dzieci, a także pomagała św. Mikołajowi roznosić prezenty dla dzieci z parafii. 14 grudnia została poświęcona przez ks. biskupa Kazimierza Górnego salka katechetyczna, gdzie do dzisiaj odbywają się spotkania. Wszyscy KSM-owicze miło wspominają wakacyjne wycieczki rowerowe i rajdy. Młodzi wraz z ks. Janem byli w kaplicy Matki Bożej w Mrukowej, a podczas złazisk wędrowali przez Podlasie, słowacką część Tatr, przez Folusz oraz w okolicach Gładyszowa. Nasz KSM wielokrotnie przebył najdłuższą trasę spośród wszystkich oddziałów diecezji. Oprócz wyjazdów młodzież co roku w Wielki Piątek gromadzi się na nocnym czuwaniu, gdzie rozważa Mękę Pana Jezusa, śpiewa pieśni oraz kanony. Przez kilka lat tradycją stało się wystawianie jasełek bożonarodzeniowych dla wszystkich parafian w Domu Ludowym w Sobniowie. Od początku organizowana jest również zabawa andrzejkowa, a do 2001 roku sylwester w Szkole Podstawowej nr 8.

1 lutego 1997 r. nasz KSM miał przyjemność występować na antenie jasielskiego radia „Fan”. Przedstawiciele udzielili wywiadu, w którym przedstawili formy swojej działalności oraz cele i założenia w oparciu o statut. Zaśpiewali również kilka piosenek religijnych. W 1998 r. po raz pierwszy dwóch chłopców z oddziału uczestniczyło w Turnusie dla Liderów KSM-u.

 

Rok 1998 przyniósł zmiany. Asystentem oddziału został ks. Władysław Srebrny, a w skład kierownictwa weszli: Mariusz Dacyl (prezes), Magdalena Drozd (z-ca prezesa), Sławomir Machowicz (skarbnik), Magdalena Pec (sekretarz). W tym roku po raz pierwszy odbyło się spotkanie opłatkowe dla członków KSM-u, a także kolędowanie po domach rodzinnych. Od 1999 r. w Wielkim Poście młodzież przygotowuje rozważania oraz oprawę muzyczną na Drogę Krzyżową, a także na Mszę świętą. W okresie adwentu rozprowadza w rodzinach parafii opłatki, kalendarze, stroiki i świece wigilijne. Działania te podejmują kolejne roczniki młodzieży. Piesze wyprawy z ks. Władziem, były – jak wielu wspomina – niezapomniane. Młodzież podczas złazisk wędrowała przez miejsce męczeństwa bł. Karoliny – Wał Rudę, Górę Grzywacką, pustelnię św. Jana z Dukli, Ropczyce i Dębicę. Nie obyło się bez rajdów i wycieczek, które w kolejnych latach organizowane były na Foluszu, w Bartnem, Grabiu, Cisnej, Komańczy i Kątach.

W 2000 r. przedstawiciele naszego KSM-u mieli okazję po raz pierwszy uczestniczyć w spotkaniu opłatkowym dla wszystkich oddziałów z diecezji rzeszowskiej. W czerwcu 2000 r. młodzież aktywnie włączyła się w przygotowanie uroczystości prymicyjnych ks. Tomasza Wilisowskiego. 7 października młodzi brali udział w Ogólnopolskiej Pielgrzymce KSM-ów na Jasną Górę z okazji 10. rocznicy reaktywowania Stowarzyszenia. Wysłuchali tam konferencji „Aktywność młodych w Kościele i społeczeństwie”, a także brali udział w poświęceniu sztandaru KSM-u. Pod koniec roku prezes Mariusz zapoczątkował zwyczaj wręczania nagród dla wzorowych członków, którzy regularnie płacą składki, prowadzą zeszyt śpiewu oraz pomagają w tworzeniu gazetki ściennej.

W 2001 r. młodzież wystawiła w naszej świątyni i kościele w Nowym Gliniku wieczornicę z okazji setnej rocznicy urodzin ks. kardynała Stefana Wyszyńskiego. Na wakacjach KSM brał udział w warsztatach plastycznych w Hucie Polańskiej. Zorganizował również czuwanie podczas nawiedzenia kopii obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej. W 2003 r. dziewczęta z sobniowskiego oddziału uczestniczyły w wakacyjnym szkoleniu ze Słowakami, gdzie miały okazję uczyć się języka włoskiego.

Podczas wizytacji parafii w 2004 r. ks. biskup Kazimierz Górny wpisał się do kroniki naszego KSM-u. Czytamy w niej: Cieszę się, że podejmujecie wiele działań, o czym referował p. Mariusz. Serdecznie życzę wielkiej i zażyłej przyjaźni z Panem Jezusem – Dobrym Pasterzem, którego spotykamy w Najświętszym Sakramencie w sposób szczególny. Niech radość i dobroć opromieniają Wasze życie w każdym czasie.

2 kwietnia 2005 r. odszedł do domu Ojca Jan Paweł II. Odbywało się wówczas wiele spotkań modlitewnych. Młodzież z naszej parafii zorganizowała apel na jasielskim rynku, a także czuwanie w kościele, gdzie razem z wszystkimi zaśpiewali: „Abba Ojcze” i „Barkę”. Odtąd tak wygląda każda rocznica śmierci papieża. W 2005 r. nastąpiła również zmiana zarządu oddziału. Po długim czasie pełnienia funkcji prezesa odszedł Mariusz Dacyl, który był głównym inicjatorem wszelkich działań, a także przewodnikiem w czasie rajdów. W skład nowego kierownictwa weszli: Monika Zagórska (prezes), Iwona Ciciora (z-ca prezesa), Magdalena Mrugał (sekretarz), Kamila Dziuban (skarbnik). Nastąpiła również zmiana asystenta, którym został ks. Józef Jaworski. Kolejny przewodnik to kolejne wyprawy! Tym razem młodzież była na Liwoczu, w Bieszczadach, Beskidzie Sądeckim, Krynicy, Zakopanem (kibicowała podczas kwalifikacji do letniego Grand Prix w skokach narciarskich), Ludźmierzu i Wysowej. Nasz KSM trzy razy uczestniczył, dzięki zaproszeniu ks. Tomasza Wilisowskiego CSMA, w spektaklach jasełek bożonarodzeniowych i pasji w wykonaniu uczniów Liceum przy Niższym Seminarium Duchownym w Miejscu Piastowym.

 

W 2008 r., z okazji peregrynacji relikwii bł. Karoliny Kózki, młodzi przygotowali Drogę Krzyżową i program słowno-muzyczny z rozważaniami o życiu tej młodej męczennicy. W tym samym roku wraz z innymi grupami parafialnymi pielgrzymowali do Wał-Rudy – miejsca urodzenia błogosławionej. Na wakacjach dziewczyny z KSM-u uczestniczyły w szkoleniu „zerówka”. Od tego roku młodzież zapoczątkowała kolejną tradycję, którą jest wieczornica ku czci św. Stanisława Kostki oraz program z okazji Dnia Papieskiego. W listopadzie oddział udaje się na cmentarz, by modlić się za zmarłych parafian.

 

W 2009 r. młodzi mieli nowe doświadczenie – brali udział w kwaterce, czyli przygotowaniu ośrodka w Desznicy do turnusów wakacyjnych. 18 września 2009 r. odbyły się kolejne wybory do zarządu, które wygrali: Anna Maciechowska (prezes), Magdalena Nowak (z-ca prezesa), Aleksandra Pec (sekretarz), Angelika Zagórska (skarbnik). Pierwszą osobą, która złożyła przyrzeczenie, że będzie przez naukę i pracę służyć Bogu i Ojczyźnie oraz wiernie wypełniać obowiązki KSM-owicza była Aleksandra Pec. Ola niedawno ukończyła również szkolenie na pomocnika zastępowego, dzięki czemu może opiekować się swoją grupą młodzieży w czasie turnusów KSM-u.

 

Po katastrofie smoleńskiej w 2010 r. młodzież zgromadziła się na jasielskim rynku, aby wraz ze swoimi koleżankami i kolegami z Jasielskiego Domu Kultury czuwać, śpiewając i rozważając fragmenty homilii, która miała być wygłoszona w Katyniu. 23 maja 2010 r. KSM przeżywał wraz z całą parafią prymicje ks. Szymona Piękosia. Kilka dziewcząt przyprowadziło Księdza Prymicjanta do kościoła w wieńcu. Po Mszy św. oddział został zaproszony na przyjęcie, które było w Domu Ludowym w Nowym Gliniku. Tam młodzież śpiewała piosenki i przeprowadzała zabawy. Kiedy w sierpniu tego samego roku ks. Józef, który był bardzo związany z KSM-em opuszczał naszą parafię, pozostawił w kronice wpis: Dobre chwile szybko mijają, ale wspomnienia pozostają. Kochani, dziękuję Wam za wszystkie wspólne chwile w naszej parafii i na wakacyjnych rajdach z konserwą turystyczną. Niech Dobry Pasterz zawsze Was w życiu prowadzi do źródła życia. Radość i miłość młodzieńcza niech zawsze będzie z Wami.

We wrześniu 2010 r. asystentem KSM-u naszej parafii został ks. Piotr Nowakiewicz. W 2011 roku odbyły się wybory zarządu, w skład którego weszli: Aleksandra Pec (prezes), Karolina Wielgosz (z-ca prezesa), Kacper Lawera (sekretarz), Karolina Skiba (skarbnik). Oddział Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży w Sobniowie liczy obecnie 20 osób. W ostatnim roku przygotował jasełka dla Rady Parafialnej, wieczornice ku czci bł. Karoliny i św. Stanisława Kostki, Msze św. dla dzieci w czasie rekolekcji świętych, Drogę Krzyżową, czuwanie w Wielki Piątek. Nie mogło zabraknąć również zabawy andrzejkowej, ogniska z innymi grupami parafialnymi w Tarnowcu, wyjazdów na lodowisko do Dębicy, a także zimowiska połączonego z kursem tańca w Desznicy. Na cotygodniowych spotkaniach rozmawiamy na tematy związane z Kościołem i naszym młodzieńczym życiem, śpiewamy, przygotowujemy się do kolejnych występów. Nie brakuje także wielu zabaw integracyjnych. Bardzo cieszymy się, że dołącza do nas coraz więcej młodszych kolegów i koleżanek, którym przekażemy w przyszłości nasze obowiązki związane z pełnioną funkcją.

 

Zapraszamy na spotkania KSM-u w piątki po Mszy św. w salce na plebanii.

 

4. Liturgiczna Służba Ołtarza w parafii pw. Dobrego Pasterza

Liturgiczna Służba Ołtarza zrzesza chłopców, którzy pełnią służbę przy stole ofiarnym podczas Eucharystii, nabożeństw, udzielania sakramentów i sakramentaliów. W Sobniowie grupa ta działa od początku powołania parafii. W pierwszych latach byli to chłopcy, którzy służyli przy ołtarzu parafii farnej w Jaśle, a następnie kontynuowali służbę w nowo erygowanej parafii sobniowskiej. W miarę upływu czasu liczba ministrantów i lektorów była coraz większa, aż w końcu stała się prężnie działającą grupą.

W czasie tworzenia się Liturgicznej Służby Ołtarza w Sobniowie warunkiem do przystąpienia w szeregi ministrantów było przyjęcie I Komunii św. Pod koniec drugiej klasy chłopcy, którzy wyrażali taką chęć, rozpoczynali półroczny okres przygotowania. Kandydaci wychodząc na prezbiterium, nie wykonując żadnych czynności, przypatrywali się starszym kolegom jak wygląda dana czynność w odpowiedniej części Mszy św., tym samym uczyli się służenia przy ołtarzu. Taki stan rzeczy utrzymywał się do roku 2001, kiedy to nowy opiekun ministrantów – ks. Marek Draus – wprowadził pierwsze poważniejsze zmiany w formacji i działaniu Liturgicznej Służby Ołtarza w Sobniowie.

Pierwszą podstawową zmianą w działaniu LSO w Sobniowie było rozdzielenie programu formacji: inne tematy zbiórek dla ministrantów, a inne dla lektorów. Uległ zmianie sposób przygotowania chłopców na ministrantów. Oprócz samego przypatrywania się starszym kolegom, kandydat uczestniczył w zbiórkach o charakterze praktycznym i teoretycznym. Zbiórki były prowadzone przez księdza opiekuna, tak samo jak zbiórki ministrantów i lektorów. Okres przygotowania pozostał niezmieniony, a więc nadal trwał 6 miesięcy. Podczas tych zbiórek kandydaci kształcili swoje umiejętności podczas tzw. „suchej mszy”. Ksiądz prowadzący czytał teksty wypowiadane przez kapłana podczas sprawowania Eucharystii, a następnie wyjaśniając czytane teksy, omawiał bardzo szczegółowo poszczególne momenty Mszy św. i czynności im towarzyszące. Tak wyglądała część teoretyczna. Część praktyczna zbiórki była bardzo podobna: ksiądz czytał teksty Mszy św., a kandydaci w odpowiednim momencie wykonywali swoje czynności, tak jakby rzeczywiście uczestniczyli w Najświętszej Ofierze.

Po odpowiednim czasie przygotowania odbywało się przyjęcie do grona ministrantów, co również było nowością w etapach formacji ministrantów w naszej parafii. Obrzęd ten był wielkim bardzo uroczystym wydarzeniem w naszej rodzinie ministranckiej. Odbywał się po środowej Mszy św., która była poprzedzona zbiórką. Podczas tego obrzędu kandydaci na ministrantów składali uroczystą przysięgę: „Ja… przysięgam wypełniać święte czynności ministranta, pobożnie, gorliwie, radośnie, na większą chwałę Boża i dla dobra całej wspólnoty parafialnej. Tak mi dopomóż, Panie Boże Wszechmogący, w Trójcy Jedyny i wszyscy święci. Amen.” Po tym ksiądz prowadzący nakładał każdemu kandydatowi kołnierzyk, który był znakiem przyjęcia do grona ministrantów i od tej pory nowy ministrant wychodził pełnić służbę w komży i kołnierzyku.

Podobnie było w przypadku kandydatów na lektorów. Po odpowiednim czasie przygotowania i próby, przyjmował on błogosławieństwo lektorskie z rąk księdza biskupa. Spotkania lektorów wyglądały nieco inaczej. Omawiano problemy, które pojawiają się podczas służenia (co trzeba zmienić, co poćwiczyć, a z czego rezygnować). Zbiórki te często opierały się na Piśmie Św. (analiza poszczególnych fragmentów). Z racji tego, że lektorzy byli starsi, mieli przywilej porozmawiania na tematy luźniejsze. Kolejnym ważnym krokiem w formacji ministrantów było pojawienie się animatora krzyżowego. Pierwszym animatorem w naszej parafii był Andrzej Koczwara. Kandydatem na animatora zostawał – wytypowany przez ks. prowadzącego – lektor wyróżniający się gorliwością w służeniu, który wyrażał chęć pełnienia fuknkcji animatora krzyżowego. Przygotowanie do posługi animatora trwało w naszej diecezji około 7 miesięcy. Przygoda kandydata na animatora rozpoczynała się kursem animatorskim, który początkowo odbywał się w Bieczu (obecnie odbywa się w Zaczerniu). Następnymi krokiem były: pięciomiesięczna miesięczna praktyka w parafii, praktyki wakacyjne i tydzień kończący przygotowanie kandydata na animatora – tzw. weryfikacja animatorska. Jeśli kandydat przeszedł pozytywnie wszystkie kursy i praktyki, otrzymywał błogosławieństwo z rąk księdza biskupa i krzyż animatorski. Zadaniem animatora jest przede wszystkim pomoc księdzu w animowaniu – wychowywaniu ministrantów w parafii, ale i także w całej diecezji poprzez uczestniczenie w różnych turnusach ministranckich. Pojawienie się animatora krzyżowego bardzo ułatwiło pracę. Animator towarzyszył księdzu w prowadzeniu ministrantów w naszej parafii. Przejął on prowadzenie zbiórek kandydatów na ministrantów, gdzie realizował przygotowanie do ministrantury.

Po pewnym czasie pojawiły się również zbiórki dla ministrantów starszych, którzy mieli predyspozycje do zostania lektorami. Zbiórki te nie odbywały się często i regularnie, w przeciwieństwie do zbiórek lektorów i ministrantów. Na zbiórkach tych, które prowadził animator, ministranci kandydujący na lektorów głównie uczyli się poprawnego czytania czytań mszalnych. Po krótkim okresie „ćwiczenia czytania”, zaczynało się czytać czytania podczas Mszy św., głównie w dni powszednie – w ramach praktyk. Innym przygotowaniem do posługi lektora były kursy diecezjalne.

Ta forma przygotowania i prowadzenia ministrantów i lektorów była kontynuowana przez kolejnych 6 lat, aż do momentu, kiedy zostały wprowadzone kolejne zmiany. Dokonał ich nowy moderator LSO w naszej parafii – ks. Paweł Liszka. Przede wszystkim została zwrócona uwaga na zwiększenie liczby ministrantów oraz poprawienie ich kondycji duchowej. Od września 2007 r. odbywały się w każdy wtorek przed Mszą św., regularne zbiórki dla kandydatów na ministrantów, prowadzone przez księdza moderatora. Czas przygotowania nie zmienił się, jednak zmieniła się forma. Półroczny czas przygotowania został podzielony na dwie części: teoretyczną i praktyczną. Kandydaci najpierw uczyli się teorii – od nazw poszczególnych części kościoła, po nazwy naczyń, sprzętów i szat liturgicznych, po szczegółowe poznawanie części Mszy św. i czynności wykonywanych przez ministranta w odpowiednich momentach. Dopiero później przychodził czas na praktykę, a więc poznaną wcześniej teorię kandydaci ćwiczyli na zbiórkach w kościele. Trwało to aż do przyjęcia ich w grono ministrantów. Pojawiła się jednocześnie potrzeba zwiększenia liczby animatorów krzyżowych, którzy pomogliby w prowadzeniu zajęć w ramach LSO. Tak oto nowymi animatorami krzyżowymi w naszej parafii zostali: Tomasz Pachana i Kamil Kwilosz. Początkowo prowadzili oni kandydatów na ministrantów natomiast później jeden animator prowadził kandydatów – dalej realizując program formacji – natomiast drugi pomagał księdzu w prowadzeniu zbiórek dla ministrantów. Zbiórki dla lektorów, w których brali udział również animatorzy (nie należy zapominać, że animator przede wszystkim pozostawał lektorem), były prowadzone przez księdza. Na zbiórkach lektorskich została zmieniona tematyka. Zbiórki były oparte o rozważanie niedzielnego Słowa Bożego, o omawianie sakramentów, przykazań, zgłębianie wiedzy liturgicznej, ale i o odpowiadanie na pytania zadawane przez lektorów. Kolejnym ważnym krokiem w formacji ministrantów było pojawienie się w parafii pierwszych ceremoniarzy, którymi zostali: Kamil Kwilosz i Tomasz Pachana. Ceremoniarz ma za zadanie przygotowania liturgii w parafii, ale także w dekanacie i diecezji. Kolejnym ważnym zadaniem dla nich było przygotowanie ministrantów i lektorów do posługiwania w trakcie Triduum Paschalnego.

Oprócz szkoleń, zbiórek, udziału w liturgii, LSO to również wyjazdy, turnieje sportowe, ogniska, kuligi, pielgrzymki i spotkania integracyjne. Dla ministrantów naszej diecezji organizowane są turnusy wakacyjne w Kotani, Zaczerniu, Kupnie. Od 2007 r. nasza grupa regularnie wyjeżdżała na tzw. „wakacje z Bogiem”. Ministranci wypoczywają głównie przez sport, wspólne spotkania na wieczorkach humoru, ogniskach. Oczywiście nie brakuje również czasu na wykłady, na których ministranci i lektorzy powiększają swój zasób wiedzy liturgicznej, zdobywając stopnie i posługi ministranckie. Na wakacjach jest również możliwość uczestniczenia w różnych kursach, które pozwalają rozwinąć umiejętności. Liturgiczna Służba Ołtarza wraz ze scholą i Katolickim Stowarzyszeniem Młodzieży z naszej parafii miała możliwość uczestniczenia w integracyjnym wyjeździe wakacyjnym do Zakopanego. Wyjazd do Zakopanego był możliwy dzięki księdzu Proboszczowi, który wyszedł z inicjatywą zorganizowania takiego wyjazdu i prawiw w całości go sfinansował. W ostatnich latach, na zakończenie roku szkolnego, przy sanktuarium w Tarnowcu, miały również miejsce wspólne grillowania, w których brały udział grupy LSO i scholi z naszej parafii. W każdym tym spotkaniu uczestniczyły także grupy z Tarnowca. Spotkania zaczynały się wspólną Mszą św. Po Eucharystii odbywały się rozgrywki piłki nożnej między grupami LSO. Po rywalizacji na boisku sportowym nadchodził czas wspólnego śpiewania piosenek i biesiadowania.

Liturgiczna Służba Ołtarza jest obecnie bardzo prężnie działającą grupą duszpasterską, która udziela się na terenie naszej parafii, dekanatów jasielskich i na forum diecezjalnym. Jej kondycja to wspólna zasługa kapłanów, parafian, rodziców i przede wszystkim młodych ludzi, którzy z oddaniem i sercem podejmują trud bycia ministrantem i lektorem.

Również przy kościele w Nowym Gliniku grupa dzieci i młodzieży swoją służbą ubogaca liturgię. Grupą lektorów i ministrantów opiekują się księża wikarzy – katecheci z tamtejszej szkoły. Dziewczęta ze scholi pracują pod okiem starszych koleżanek i organisty.

 

5. Schola parafialna

Msza święta jest najważniejszą modlitwą Kościoła, na której gromadzą się rzesze parafian, zwłaszcza w niedziele i święta. Pięknie przygotowana liturgia jeszcze bardziej zbliża nas do Boga. Dlatego od początku istnienia parafii, niedzielną i świąteczną liturgię ubogaca swoim śpiewem scholka.

Skład osobowy ciągle ulegał wielu zmianom. Do scholki należały osoby, które chciały i lubiły śpiewać. W pierwszej grupie, przez kilka lat, w czasie ważniejszych uroczystości, obok dziewcząt było też kilku chłopców. Po ich odejściu scholka to grupa licząca od 20 do 30 dziewcząt w różnym wieku, od trzeciej klasy szkoły podstawowej do klasy maturalnej. Początkowo opiekunem grupy był organista, a próby odbywały się w „starej kaplicy”, później w salce katechetycznej na plebanii. Od roku 1997 opiekę przejęła katechetka, wspomaga ją organista, a cotygodniowe spotkania odbywają się w szkole i obejmują zajęcia z rytmiki, kształcenia słuchu, dykcji, liturgiki. Dziewczęta ćwiczą melodie psalmów dobranych do okresu roku liturgicznego, uczą się nowych melodii, przygotowują też pieśni religijne. Każdego roku część dziewcząt odchodzi, a pojawiają się nowe, z którymi pracę rozpoczyna się od podstaw.

Przez prawie dwadzieścia lat strojem scholki była niebieska peleryna z białymi wykończeniami. Dopiero ksiądz wikary Paweł Liszka zadecydował o zmianie: szafirowa, długa spódnica i niebieska peleryna z kołnierzem, tego samego koloru co spódnica. Dziewczęta ze scholki stanowią rozśpiewaną grupę, która oprócz wzbogacania liturgii występuje na różnych imprezach. Od dziesięciu lat grupa oraz poszczególne solistki biorą udział w konkursach i przeglądach kolęd czy piosenek religijnych. Występują na akademiach w szkole, w Domach Ludowych – na spotkaniach okolicznościowych aranżowanych przez różne organizacje lokalne (np. spotkania opłatkowe, dzień seniora).

Dziewczęta ze scholki opiekują się też dwoma figurkami znajdującymi się w kościele, które noszą w czasie procesji. W uroczystość Ciała Pańskiego niosą figury do Jasła i tam uczestniczą w procesji ulicami miasta.

Obok żmudnej pracy dziewczęta wraz z ministrantami i lektorami biorą udział w różnych spotkaniach i wyjazdach rekreacyjnych. W Wielki Czwartek uczestniczą we Mszy Krzyżma Świętego w rzeszowskiej katedrze. Co rok wyjeżdżają do Miejsca Piastowego, aby obejrzeć jasełka lub pasję, wystawiane przez uczniów szkoły prowadzonej przez Zgromadzenie Michalitów. Na zakończenie roku szkolnego, przed wakacjami spotykają się na wspólnych ogniskach, które od kilku lat odbywają się w Tarnowcu. Na przełomie maja i czerwca wyjeżdżają na dwudniowy pobyt do różnych ośrodków, np. do Myczkowiec. W czasie wakacji chętne dziewczęta biorą udział w tygodniowych spotkaniach formacyjnych organizowanych specjalnie dla członków parafialnych grup śpiewających. W 2010 r. część dziewcząt, spędziła tydzień w Zakopanem. Był to zorganizowany przez Caritas wyjazd dla dzieci i młodzieży, która czynnie angażuje się w życie swojej parafii.

Dziewczęta, które rozpoczynały swoją przygodę ze śpiewem w scholce, nadal rozwijają swoje muzyczne umiejętności w nowej szkole lub innych placówkach, występując w chórach i innych grupach wokalnych.

 

Spotkania scholi odbywają się w czwartki o godz. 16.00.

 

6. Redakcja „Dobrego Pasterza” – Gazetka parafialna

Pierwszy numer parafialnej gazetki „Dobry Pasterz” trafił do rąk naszych czytelników w maju 1996 r. Miał 12 stron, a jego tytułowa strona była wydana w kolorze i przedstawiała witraż z ołtarza głównego kościoła w Sobniowie. Do końca roku udało się wydać 7 numerów pisma o nakładzie 600 egzemplarzy każdy. Numery: wakacyjny i świąteczny były wydane w formie egzemplarzy podwójnych.

Zespół redakcyjny, obejmujący początkowo 10 członków, powiększył się i pod koniec roku 1996 liczył ich piętnastu. Tworzyły go osoby mieszkające na terenie Sobniowa, zaangażowane w życie parafii. Byli to: redaktor naczelny Barbara Paryś, Barbara Chochołek, Mariusz Dacyl, Adam Gumienny, Józef Jagielski, Janina Marek, Beata Nowak, Lucyna Pacocha, Irena Piątkowska-Siomak, Stanisław Pec, Jerzy Piękoś, Krystyna Piękoś, Barbara Wokurka oraz ksiądz proboszcz Marian Putyra i ksiądz wikariusz Jan Reczek.

Zachęceni słowami ojców misjonarzy, którzy głosili w parafii marcowe Misje Święte, a także prośbami księdza Proboszcza, postanowili zająć się przygotowywaniem gazety „Dobry Pasterz”. W roku 1996 była to jedyna gazeta parafialna wydawana na terenie miasta Jasła.

Przez ponad dwa lata wykonaniem projektu i składem numerów zajmowało się niewielkie Wydawnictwo JOOTPRESS z Krakowa, prowadzone przez pochodzącego z Sobniowa Jana Palacza. Pismo drukowano w drukarni pana Ryszarda Kosiby z Jasła. Od połowy 1998 r. redakcja przeszła na projekt i skład własny. Od końca 2011 roku drukowaniem gazety zajmuje się „Chemigrafia” z Krosna.

Od kwietnia 1996 r. do sierpnia 2001 r. redaktorem naczelnym była Barbara Paryś. Od września 2001 r. do chwili obecnej funkcję tę pełni Krystyna Piękoś.

„Dobry Pasterz” jest pismem parafialnym, lokalnym, ale został zauważony daleko poza granicami parafii. W roku 1999 Sekcja Egzemplarza Obowiązkowego Biblioteki Jagiellońskiej w Krakowie zwróciła się do redakcji z prośbą o przesyłanie każdego numeru do Krakowa. W ten oto sposób nasza gazeta trafiła do jednej z największych bibliotek w kraju.

Kolorową częścią gazety jest okładka. Na tytułowej stronie dziewięciu numerów został umieszczony witraż przedstawiający Pana Jezusa Dobrego Pasterza z sobniowskiego kościoła. Okładki pozostałych numerów prezentowały zdjęcia budynków kościelnych z Sobniowa i Nowego Glinika, stacje Drogi Krzyżowej, dekoracje Grobu Pańskiego i bożonarodzeniowych szopek, a także fotografie wykonane podczas ważnych wydarzeń parafialnych lub ogólnopolskich.

W styczniu 1998 r. doszło do porozumienia pomiędzy zespołami redakcyjnymi „Dobrego Pasterza” i „Posłania” – biuletynu parafii pod wezwaniem św. Józefa w Skołyszynie. Porozumienie dotyczyło wzajemnego udostępniania tych materiałów, których treści wykraczały poza lokalne środowiska obu parafii oraz wspólnego opracowywania tematyki numeru. Współpraca pomiędzy obydwoma gazetami trwała 9 lat i zaowocowała wspólnym wydaniem 82 numerów: od D.P. 19 – 1/1998 do D.P. 102 – 2/2007.

Dwukrotnie gazeta została wydrukowana jako wydanie specjalne. Pierwszy raz latem 1999 r. z okazji 125-lecia Szkoły Podstawowej Nr 8 i 50-lecia Klubu Sportowego w Sobniowie. Numer miał aż 44 strony i 12 pięknych kolorowych zdjęć autorstwa pana Marka Maczugi. [D.P. 36-37 – 7-8 /1999]. W maju 2005 r., miesiąc po śmierci błogosławionego Jana Pawła II do rąk czytelników trafił numer specjalny „Dobrego Pasterza” w postaci książki. Zawierała ona homilie i przemówienia Ojca Świętego wygłoszone podczas jego 8 pielgrzymek do Ojczyzny. Nosiła tytuł „W hołdzie Janowi Pawłowi II” i miała 240 stron. [D.P. 90 – 3/ 2005]

Od początku gazeta była wysoko ceniona przez czytelników. Jako szczególny jej walor podawano różnorodność prezentowanych tematów. Do działów obecnych w każdym numerze „Dobrego Pasterza”, od pierwszego roku wydania do dziś, należą: komentarz wstępny księdza Proboszcza lub księdza Wikariusza, artykuł okolicznościowy redagowany przez Adama Gumiennego, informacje bieżące: „W skrócie – świat, Polska, parafia” przygotowywane przez Barbarę Paryś i Barbarę Dziurę oraz informacje sportowe. Jest także rozrywka w formie krzyżówki, zagadek, dowcipów pod wspólnym tytułem „Dla Jasia i Małgosi”, który w 2001 r. zmienił się na „Dla najmłodszych”. Przygotowują go Barbara Dziura i Urszula Szawan. W każdym ostatnim numerze w danym roku znajduje się dwustronny, kolorowy kalendarz, w którym dodatkowo zaznaczone są dni ważne dla życia parafii. „Kalendarium Liturgiczne” prezentujące czytania z Liturgii Słowa na niedziele i święta oraz opracowywane przez Krystynę Piękoś „Symbole w liturgii” drukowano od 1996 r. do początku 2002 r. „Misjonarski Kalejdoskop” księdza Karola Brysia, który pracował w Kamerunie, ukazywał się od 2. do 16. numeru gazety. W późniejszych latach wykorzystywane były wspomnienia misjonarzy zaczerpnięte z miesięcznika „Misje dzisiaj”. Prezentowane były także wezwania papieskich intencji misyjnych.

Od września 1996 r. do października 1997 r. zaprezentowanych zostało 10 lekcji języka angielskiego opracowanych przez Irenę Piątkowską-Siomak. Nosiły one wspólny tytuł „English for you”. Na początku 1997 r. pojawił się cykl pod tytułem „Imię za człowiekiem idzie”, w którym prezentowano postacie świętych i błogosławionych wspominanych w Kościele w danym miesiącu. Od kwietnia do sierpnia 2001 r. przez Barbarę Paryś, a później przez Barbarę Chochołek przygotowywany jest cykl „Święci i błogosławieni”. Do dziś w każdym numerze można przeczytać o życiu jednego człowieka wyniesionego do chwały ołtarzy. Od kwietnia 1997 r. do listopada 2005 r. czytelnicy prowadzeni byli „Śladami naszych kapliczek”. Przedstawione zostały w nich relacje naszych parafian – opiekunów tych miejsc, a także opisy pochodzące z publikacji Zdzisława Świstaka „Kapliczki, figury przydrożne i krzyże”. Do odwiedzenia „Naszej biblioteki” i do sięgnięcia po piękne książki Lucyna Pacocha zaprasza wszystkich już prawie 14 lat. A „Dla miłośników roślin” i tych, którzy chcą się takimi stać, od listopada 2000 roku przygotowuje opisy wyglądu, zasady pielęgnacji oraz wykorzystania roślin pokojowych i dziko żyjących.

W 2004 r. na łamach „Dobrego Pasterza” rozpoczęła się prezentacja trzech dużych cykli. Były to: „O naśladowaniu Chrystusa” XIV-wiecznego mistyka niemieckiego Tomasza z Kempen (druk trwa do chwili obecnej), „Autobiografia – Jan Paweł II” (drukowana do początku 2010 r.) oraz „Dzieje Papieży” (drukowane do stycznia 2012 r. ). Książka „Dar i Tajemnica” Jana Pawła II była prezentowana od 125. do 141. numeru gazety czyli do lutego 2012 r.

Warto wspomnieć o wywiadach przeprowadzanych przez Barbarę Chochołek, której podczas pierwszych spotkań z ciekawymi osobami pomagali Mariusz Stygar i Adam Gumienny. Bohaterami wywiadów byli nasi nowi księża wikariusze, księża rekolekcjoniści, księża diakoni odbywający u nas praktyki wielkopostne, księża misjonarze, nauczyciele, działacze społeczni, politycy i parafianie, których ciekawe życie mogliśmy bliżej poznać.

 

Na początku 2012 r. zespół redakcyjny gazety parafialnej „Dobry Pasterz” tworzyli: redaktor naczelny Krystyna Piękoś, Barbara Chochołek, Barbara Dziura, Adam Gumienny, ksiądz Paweł Liszka, Janina Marek, ksiądz Piotr Nowakiewicz, Lucyna Pacocha, ksiądz Marian Putyra, Urszula Szawan, ksiądz Tomasz Wodzień i Barbara Wokurka. Wszystkie numery „Dobrego Pasterza” są dostępne w redakcji gazety, która mieści się w biurze parafialnym przy ulicy Sobniowskiej.